هنگامی که در نظر آوریم از مجموع 000/500/11 یهودی در کل عالم، بالغ بر 000/215/5 نفر آنان قبل از جنگ جهانی اول در روسیه می زیسته اند باید بپذیریم که در آن روزگار، روسیه سرزمین مادر و سرزمین اصلی یهودیان بوده است و در این دوران حکومت روسیه با مساله ای به عنوان " مشکل یهودیان " مواجه شد، که این مساله از دوره حکومت کاترین 1796- 1729 مطرح بود و در هر روزگاری حکومت روسیه با مشکل یهودیان به نوعی برخورد کرده بود، مانند منع تملک اراضی، منع خروج از شهر ، اسکان در مناطق، و محلات مخصوص به نام " گیتو" ، نصب علامت مخصوص ، عدم اختلاط با مردم ، دادن مالیات های سنگین.یهودیان در برابر این سخت گیری ها و شدت عمل ها که نتیجه قهری حرص و طمع و رفتار ناهنجار خودشان بود، دو راه در پیش گرفتند:
اولاً: به گروه مخالفین حکومت تزار پیوسته و بطور مستقیم و غیر مستقیم در شورش های کارگران و کشاورزان شرکت نمودند، و
ثانیاً: راه هجرت به ممالک مجاور و سرانجام آمریکا و آرژانتین و دیگر نقاط را درپیش گرفتند.
هجرت یهودیان از روسیه تزاری که از سال 1840 آغاز شد و شدت یافت سرآغاز فصل جدید در زندگانی یهودیان به حساب می آید.
دراین مورد "بارون مویس دی هیرش" ثروتمند شماره 1 یهودی آلمانی الاصل بلژیکی پیشنهاد کرد که یهودیان به سرزمین های کم جمعیت که هنوز سکنه زیادی نداشتند هجرت کنند و برای این هجرت سرزمین آمریکای جنوبی مورد شناسایی قرار گرفت و انتخاب شد وسرانجام در مذاکراتی که بین بزرگان یهود و حکومت های انگلستان و روسیه به عمل آمد قرار شد سالانه 000/125 یهودی روسیه تا مدت 25 سال به خاک آرژانتین مهاجرت کنند ، که البته مهاجرت به آرژانتین به این وسعت انجام نگرفت و یهودیان بیشتر روانه ایالات متحده آمریکا و بخصوص روانه شهرهای بزرگ و صنعتی آنجا شدند.لیکن یهودیان در سراسر عالم و بخصوص در روسیه علاج نهایی کار را در مهاجرت به فلسطین و تشکیل یک وطن یهودی و در حقیقت یک دولت مستقل تشخیص دادند و همه یهودیان و لا اقل مهاجران از روسیه دارای دو هدف گردیدند: مخالفت و تبلیغات در سراسر جهان بر ضد حکومت تزاری روسیه و کوشش و تلاش برای مهاجرت نهایی به خاک فلسطین و مساله مخالفت با حکومت تزاری و تشویق به مهاجرت یهودیان از سرزمین روسیه به قصد تملک و تصاحب سرزمین های بلاصاحب قاره جدید آمریکا موضوع همه روزنامه ها و جرائد منتشره توسط یهودیان در اروپا و روسیه و دیگر سرزمین ها شده بود.هم زمان با این تبلیغات که البته تبلیغات پیرامون اسکان یهودیان در فلسطین صورت علنی نداشت و سران صهیونیزم به مناسبت های سیاسی و خوف از عکس العمل شدید اعراب آن را مخفی میداشتند، همزمان با این تحریک ها،امپراتوری عثمانی از فروش هرگونه زمین و از اعطاء هر گونه تسهیلاتی برای اسکان یهودیان در فلسطین جلوگیری می کرد، و معذلک به سبب پرداخت رشوه های فراوان و تمسک به انواع حیله ها و نام های جعلی تا قبل از تاسیس اسراییل تعداد 862/30 نفر یهودی از خاک روسیه روانه فلسطین شده و در آنجا ساکن شدند که به علت نبودن پاسپورت و مخفی کاری یهودیان، شناسایی آنان نیز دشوار بود و بیشتر به عنوان تجار روسیه بودند تا به عنوان مهاجران یهود، تعداد کل یهودیان در همان ایام در خاک فلسطین که از دیگر نقاط اروپا مهاجرت کرده بودند بالغ بر 000/335 نفر بود که یک دهم این جمعیت را فراریان روسیه تشکیل می دادند.(1)
از انجا که فلسطین گنجایش پذیرایی مهاجرین زیادی را نداشت و اخبار فراوانی پیرامون آسایش و سلامت و امکانات فراوان در آمریکا در افواه مردم و بخصوص در جامعه یهودیان رواج داشت، و بخصوص با سخت گیری های ترکیه عثمانی در مورد اسکان یهودیان در فلسطین . بنابراین یهودیان روسیه ترجیح دادند که در درجه اول به آمریکا مهاجرت کنند.
در این مورد شرکت های کشتیرانی با تایید جمعیت توطن یهودی و سرمایه سرمایه داران روسی و آمریکایی وارد عمل شدند و کار فراری دادن آنها از روسیه و انتقالشان از اروپا و کشورهای دیگر به قاره آمریکا آغاز شد و با رسیدن گروهی از یهودیان روسیه به آمریکا راه برای دیگران باز شد و در سالهای بین 1890- 1970 گروه فراوانی از یهودیان خود را به آمریکا رساندند، و این مهاجرت چنان گسترده و همه جانبه شد که حتی موجب اضطراب و شک و تردید مقامات آمریکایی قرار گرفت، و البته به طور همزمان یهودیان فراری به استرالیا و آفریقای جنوبی و آرژانتین و فلسطین نیز مهاجرت می نمودند.بر حسب برخی آمارها که تا حدودی هم به صورت تخمین می باشد تعداد یهودیان روسی مقیم آمریکا در سالهای 1870- 1820 در حدود 500/7 نفر بوده و حال آنکه این تعداد در دهه های بعد به ترتیب 000/40 نفر،و 000/135 نفر، و 000/279 نفر و سرانجام در آغاز قرن 20 و دهه اول قرن 20 به 000/704 نفر رسید، سرانجام قبل از جنگ جهانی اول تعداد یهودیان روسی و لهستانی که آنان نیز مستعمره روسیه بوده اند ، بالغ بر 000/000/2 نفر مهاجر بوده است.(2)
در هر حال توسط همین یهودیان مهاجر و ساکن آمریکا است که:
اولاً: مرکز تغذیه فکری و مالی شورش های کارگری و کشاورزی داخل خاک روسیه تزاری تاسیس می شود و صندوق هایی برای جمع آوری کمک به یهودیان درون روسیه به وجود می آید،
ثانیاً: مساله نیاز یهودیان به تشکیل یک وطن یهودی مطرح و تبلیغ می شودو
ثالثاً: فعالیت های گسترده ای در سطح سران کشورهای اروپایی برای تاسیس اسراییل تأیید می گردد.
بدینگونه یهودیان رانده شده از روسیه یکی از پایه گذاران اصلی وطن یهودی در فلسطین به شمار می آیند و وایزمن اولین سرپرست فلسطین اشغالی یکی از همین افراد می باشد.
ذکر این نکته لازم است که در 40 سال قبل از جنگ جهانی اول تعداد 000/120 نفر از یهودیان روسیه به کشور انگلستان پناهنده شدند و وجود قارچ گونه آنان در انگلستان یکی از عواملی بود که دولت انگلستان موضوع تشکیل یک وطن یهودی را مورد مطالعه و پیگیری قرار داد، تا بتواند مرکز ثقل بلیه ای را که متوجه انگلستان شده است به سوی خاور میانه انتقال دهد، که وایزمن یکی از این یهودیان خانه به دوش روسی الاصل مقیم انگلستان بود.یهودیان فراری و مهاجران روسیه غیر از ایالات متحده آمریکا به سایر سرزمین های جهان مهاجرت کردند که کشور کانادا ، آفریقای جنوبی و شمال آفریقا بخصوص کشور الجزایر سهم بیشتری از این مهاجرت را داشتند، و همزمان با گسترش این مهاجرت ها نفوذ صهیونیزم در همه این کشورها نیز گسترش یافت ، که حضور این یهودیان و اختلاط آنان با دیگر یهودیان در هر کشور و سرزمین داستان مخصوص به خودش را دارد.