حوزه فرهنگ یکی از ظریف ترین  حوزه های نفوذ لابی صهیونیسم در ایالات متحده و به طور کلی در دنیاست. وسایل ارتباط جمعی به عنوان مهترین ابزار این اشاعه فرهنگ از مهمترین عناصر مورد توجه یهودیان است.در توجیه این توجه یهودیان به رسانه ها می توان به عواملی چون در اقلیت بودن، تشکیلاتی بودن و در معرض اتهام بودن اشاره کرد که به تریبونی برای اعلان مواضع خود تبدیل می شود. تا جایی که یکی از اعضای فدراسیون یهودی می گوید: «دلیل اینکه ما قدرت زیادی در زمینه های گوناگون در آمریکا داریم همان است که ما بهترین اقلیت سازمان یافته در کل جهان هستیم.»زمانی که اسرائیل به دنبال کسب مشروعیت خود در اروپا بود، همین رسانه ها به مهمترین ابزار تبلیغاتی برای این مقصود تبدیل شدند و جمعیت کثیری از یهودیان سراسر اروپا به واسطه این تبلیغات راهی سرزمین های اشغالی شدند.برای آنکه به درجه اهمیت فرهنگ برای یهودیان پی ببریم می توانیم به «پروتکل دوازدهم دانشوران صهیون» اشاره کنیم که در آن گفته می شود:
1- تمامی امور مطبوعات را تحت سیطه خود در می آوریم، غیر از مطبوعات و روزنامه به دیگر نشریات نیز توجه می کنیم، چراکه هیچ اطمینانی به سیاست های مطبوعاتی در خصوص خود نداریم، اگر این مطبوعات آزاد باشند ما مورد تعرض خواهیم بود؛
2- با تحصیل شرایط فوق، هیچ اخباری بدون کنترل ما به مردم منتقل نخواهد شد. هم اکنون ما توانسته ایم تا حدودی بر خبرگزاری های مختلف در گوشه و کنار جهان کنترل داشته باشیم.
ادبیات و روزنامه نگاری دو نیروی عظیم هستند و حکومت ما یهودیان مالک بزرگترین روزنامه ها و مجلات خواهد شد... و اگر اجازه تأسیس 10 مجله مستقل را دادیم لازم است خود 30 مجله در مقابل آن ایجاد کنیم و ابداً به آن عده که در سیطره و هیمنه ما بر این وسائل تردیدی به خود راه می دهند، اجازه همکاری نخواهیم داد و از ورود دشمنان خود نیز جلوگیری خواهیم کرد... .تا جایی که جی، گلدربرگ نویسنده کتاب قدرت یهود می گوید: قدرت یهودیان مشترکاً رسانه ها را کلید اصلی قدرت یهودیان می دانند، اصلی ترین قدرتی که موجب نفوذ آنها در جامعه آمریکا شده است.در این بخش نام تعدادی از روزنامه ها و مجلات معروف که احتمالا به گوشتان آشنا می آیند را نام می بریم. نشریاتی که در کمال ناباوری، تمامشان مالکیتی یهودی دارند و در تیراژی بالا در واقعه قدرتمندترین نشریات یهودیان به ویژه در عرصه مطبوعات و سینما با قدرت بالایی وارد کار شده اند. تقریبا بزرگترین روزنامه ها و مجلات و همچنین خبرگزاری های جهان یا مدیریتی یهودی دارند یا وابسته به یهودیان هستند. مهمترین روزنامه یهودیان «نیویورک تایمز» است. این نشریه نه تنها در شهر نیویورک در وسعت گسترده ای توزیع می شود بلکه پر نفوذترین  روزنامه ایالات متحده نیز به حساب می آید. این روزنامه توسط یک یهودی به نام آدولف اچلز در سال 1896 خریداری شد و به قدرت رسید و از آن زمان خاندان او این نشریه را اداره می کنند. خود مالکان این نشریه نیز دیدگاه خاصشان به اسرائیل را کتمان نمی کنند و می گویند که نیویورک تایمز درباره اسرائیل بیش از دیگر روزنامه ها مطلب می نویسد چرا که عمده خوانندگان این روزنامه نیز یهودی هستند و پیگیر مسائل مربوط به اسرائیل.هم اکنون نیز این روزنامه یک کمپانی رسانه ای تشکیل داده است و مالکیت نشریات معروف آمریکا مثل USA Today و Wall Street Journal، و همچنین نشریه The Boston و Globe و همین طور 21 روزنامه دیگر که در ایالات متحده آمریکا توزیع می شود را در دست دارد.«واشنگتن پست» از سری رسانه های دیگری است که در اختیار یهودیان قرار دارد که مالک رسانه های دیگری چون تلویزیون و مجله نیز هست. همچنین با همکاری نیویورک تایمز به انتشار « هرالد تریبون» می پردازد.
فشار لابی بر مطبوعات
لابی صهیونیست اعمال قدرت خود بر مطبوعات را با دخالت ها و کنترل های خود برای جلوگیری از تبلیغات سوء بر ضد اسرائیل و صهیونیست ها صورت می دهد. چه بسیار خبرنگارانی که صرفا به خاطر پرسش از هلوکاست به یکباره از صحنه ها محو شدندو پس از چند هفته نیز از یادها محو شدند. چه بسیار نشریاتی و بخش های مختلف روزنامه ها و مجلات که با کوچکترین انتقادی از صهیونیستان با سانسور شدید مواجه شدند. برای مثال ÷ل فندلی در کتاب «آنها بی پرده سخن می گویند» ماجرای روزنامه نگاری به نام هارولد. آر. پایتی را نقل می کند که به خاطر نگارش مقاله ای در مورد صهیونیسم و مطبوعات آمریکا که در آن به تهمت ها و سفسطه های رسانه های ارتباط جمعی آمریکا در خصوص اطلاعات مربوط به اعراب و اسرائیل ÷رداخته است با تهدید های مداوم روبه رو شده و در نهایت پس از جلسه ای که شش تن از رهبران یهودی با مدیر نشریه او داشته اند با این جمله روبه رو می شود که «یا دهانت را ببند یا اخراجت می کنم» که در نهایت نیز پایتی از کار اخراج شد.
لابی اسرائیل فعالانه در تلاش است که روزنامه نگاران را از شنا برخلاف جریان موافق با اسرائیل باز دارد. رابرت انگلهارت کاریکاتوریست در نشریه هرالد می گوید: «می توانم عرب را مانند خونخوار و دروغگویی بزرگ تصویر بکشم و کسی هم اعتراض نمی کند، ولی هرگز نمی توانم با خیال راحت تصاویر سنتی یهودیان را نقاشی کنم، همانند کسی هستم که روی تخم مرغ حرکت می کند...»

منبع:لابی صهیونیسم در ایالات متحده آمریکا؛ محسن اسلامی؛1384؛ قم: نشر فقاهت؛ صص 131-143