منظور از نصرت و یاری کسی؛ همراهی با او در رساندن نفعی به او یا دفع ضرری از او است، و مؤمن در تحصیل تقوا، با چند عنوان امام ـ علیه السلام ـ را نصرت و یاری می‌نماید، ‌که هرکدام نسبت به وجودمبارک امام ـ علیه السلام ـ نفعی به حساب می‌آید.
عنوان اول
از بزرگترین و مهمترین اموری که آن حضرت از جانب خداوند تعالی به عهده دارند، هدایت بندگان و راهنمائی آن‌ها به سوی خیر و صلاح است.
پس هرگاه انسان یک نفر از بندگان خدا را هدایت و ارشاد کند تا آن که از اهل خیر و درستکاری شود، ‌به همان مقدار که در هدایت او وسیله شده‌ست، ‌امام ـ علیه السلام ـ را یاری کرده‌است،‌ و در این امر فرقی نمی‌کند که انسان دیگری را به درستکاری و تقوا هدایت نماید،‌ یا خودش را اصلاح نموده و تقوا پیشه کند، ‌زیرا خود او هم یکی از آن‌هایی است که اما ـ علیه السلام ـ باید او را به خوبی و درستکاری هدایت فرمایند. از طرف دیگر چون تقوا حاصل نمی‌شود، مگر به تحصیل معرفت و علم به دستورات ائمة اطهار ـ علیهم السلام ـ در زمینة اوصاف متقین و ویژگی‌های اهل تقوا است، روشن است که تحصیل این معرفت با زنده کردن امر ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ و احیاء اخبار و احادیث آن‌ها تحقق پیدا می‌نماید. و این خود از مهمترین اقسام نصرت نسبت به امام ـ علیه السلام ـ است که سفارش بسیاری به آن شده است.
عنوان دوم:
در مقام هدایت، هدایت عملی چندین برابر هدایت گفتاری مؤثر است، ‌بلکه هدایت گفتاری بدون هدایت عملی اثری ندارد،‌ پس هرگاه کسی اهل تقوا شد، آثار ظاهری تقوای او موجب بیداری و یادآوری و هدایت دیگران می‌شود. و بیان خواهد شد که هدایت مردم از انواع یاری امام ـ علیه السلام ـ در امر دین است، و به این مطلب در «کافی» در باب «ورع»[ کافی، ج2، ص 76.] و باب «علم»[ کافی، ج 1، ص 30.] تصریح شده است.
عنوان سوم
هرگاه بندة مؤمن به وصف تقوا آراسته گردید وآثار کمال از او ظاهر شد،‌ امام ـ علیه السلام ـ به وجود او افتخار می‌کند و در حقیقت زینت برای امام شده است، ‌و این همان توصیه امام صادق ـ علیه السلام ـ به دوستان و شیعیانش می‌باشد که فرمود:
«معاشر الشیعه: کونوا لنا زیناً ولا تکونوا علینا شیناً»[ امالی شیخ صدوق، 484 ح 17، و به نقل از بحارالانوار، ج 71، ص310، حدیث 3. ] «برای ما زینت باشید، و برای ما مایة ننگ و عار نشوید.»
عنوان چهارم
لازمة پیمودن مراتب تقوا، تبعیُت از گفتار و رفتار آن حضرت است و با این تبعیت و پیروی،‌ تسلیم شدن در برابر فرامین آن حضرت و تعظیم شأن او حاصل می‌شود، واین امر چون باعث معرفی بیشتر مقام امام ـ علیه السلام ـ می‌شود، نصرت و یاری او محسوب می‌شود.