روحیه استکباری بنی اسرائیل بویژه بزرگان و اشراف آنان موجب شد همواره از دستورات انسان ساز الهی سرپیچی نمایند و در برابر پیامبران خدا ایستادگی کنند قرآن کریم در این زمینه می فرماید: « وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا قَالُوا أَنَّى یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَال؛ِو پیامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را برای شما به فرمانروایی برانگیخته است.گفتند: چگونه او را بر ما فرمانروایی باشد؟ در حالی که ما به فرمانروایی از او سزاوارتریم. زیرا حکومت بر بنی اسرائیل در اختیار نیاکان ما بوده است. علاوه بر این او از گشایش مالی برخوردار نیست.» مطابق آیه 246 سوره مبارکه بقره بزرگان بنی اسرائیل از پیامبر خود درخواست می نمایند تا برای آنان فرماندهی به منظور جنگ با دشمنان تعیین نماید پیامبر آنان (اشموئیل) طالوت را به فرماندهی برگزید ولی علی رغم درخواست خودشان برای جنگ، جز اندکی از آنان در جنگ با دشمن شرکت نکردند: «...فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلا قَلِیلا مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ[7]؛ ولی هنگامی که جنگ در راه خدا بر آنان نوشته شد، جز اندکی از آنان، همه روی برتافتند و ستمکار شدند و خدا به ستمکاران داناست.» یکی از احکام شریعت یهود این است که در روز شنبه دست از کار بکشند و به عبادت و استراحت بپردازند این حکم که مورد تأکید تورات است همواره از سوی نسل های مختلف یهود نقض شده است. لفظ «سبت» به معنای استراحت، معرب است و از عبرانی گرفته شده است. سبت نام روزی است که قوم یهود در آن از تمامی اعمال خود دست کشیده استراحت می کردند. در گذشته مراعات نکردن و نگاه نداشتن این حکم را گناهی عظیم می شمردند بلکه هیچ گناهی را بجز بت پرستی با آن برابر نمی دانستند.[8] اما آن گونه که کتاب مقدس گزارش می دهد این عهد الهی توسط یهود مکرّر نقض شده و کار و فعالیت و خرید و فروش در روز شنبه صورت گرفته است. کتاب مقدس به نقل نحمیا یکی از پیامبران بنی اسرائیل می گوید: «سران یهودا[9] را توبیخ کرده، گفتم: این چه کار زشتی است که انجام می دهید؟ چرا روز سبت را بی حرمت می کنید؟ آیا برای همین کار نبود که خدا اجدادتان را تنبیه کرد و این شهر را ویران نمود؟ و حال خود شما هم سبت را بی حرمت می کنید و باعث می شوید غضب خدا بر اسرائیل شعله ورتر شود.[10]»
قرآن کریم در آیات 163و 166 سوره مبارکه اعراف و نیز آیات 65و 66 سوره مبارکه بقره ماجرای مسخ جمعی از بنی اسرائیل را به دلیل سرپیچی از فرامین الهی بیان نموده است. یهودیان منطقة ایله در روز شنبه نسبت به ماهی گیری منع شده بودند اما آنان با نادیده گرفتن این دستور الهی در روز شنبه با صید ماهی قانون شکنی کرده و به بوزینه مبدّل شدند: «فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ[11]؛ هنگامی که با شکستن مقررات روز شنبه از ترک آنچه از آن بازداشته می شدند سرپیچی کردند، به آنان گفتیم: بوزینگانی مطرود و رانده شده باشید.» نافرمانی این گروه از بنی اسرائیل و بی توجهی به نواهی الهی و نیز جرأت آنان بر معصیت و عدم بازگشت از گناهان موجب شد خداوند آنان را به بوزینه تبدیل کند، آنان پس از مسخ شدن تنها سه روز زنده ماندند.[12]