"صهیونیسم"  پدیده ای سیاسی و تفکری افراطی برگرفته از دین یهود است. صهیونیسم نماد نژادپرستی یهود است. این جنبش ، حرکت جدید خود را با عنوان صهیونیسم ، در اوائل قرن نوزدهم، به دنبال موج یهود ستیزی (که به صورت ساختگی به وجود آمده بود) آغاز کرد. «صهیون» نام کوهی در جنوی غربی بیت المقدس (اورشلیم) است که ظاهراً آرامگاه داود نبی علیه‌السلام در آن قرار دارد. واژة صهیون به تدریج سمبل عظمت یهود و سرزمین مقدس آنان شد. بنابر نظر صهیونیست ها، یهودیان خارج از فلسطین، در تبعید زندگی می‌کنند و زندگی کامل فقط در آنجا ممکن است.  بنیانگذار جنبش صهیونیزم یک روزنامه نگار اتریشی به نام تئودور هرتزل (1860 – 1904) است. هرتزل با نوشتن کتاب «دولت یهود» نظریه خود را مبتنی بر لزوم ایجاد یک دولت یهودی در فلسطین عرضه کرد. هرتزل، صهیونیسم را از یک واژة مذهبی به یک استراتژی بلند‌مدت سیاسی تبدیل نمود ؛ و با طرح این نظریه ، عقیدة دیرینه و سنتی یهودیان را (مبنی بر انتظار ظهور یک پیامبر منجی و ایجاد دولت الهی در ارض موعود) زیر پا گذاشت؛ زیرا او خواستار دولتی سکولار در فلسطین بود. او معتقد بود با وجود فشارهای خارجی، یهودیان مجبورند ایجاد یک دولت ملی در فلسطین را بپذیرند و زندگی آرامی را در آنجا سپری کنند و بر اساس همین نظر، اشغال فلسطین آغاز شد…… !
اشغال بخشی از سرزمین فلسطین تا زمان اعلانِ تشکیل اسرائیل (1948) و گسترش تدریجی آن تحت پوشش جنگهای اعراب و اسرائیل (از جمله1948 و1967) نه تنها سبب اشغال کامل فلسطین شد بلکه موجب غصب بلندیهای جولان از سوریه ، صحرای سینا از مصر، قسمتهایی از اردن و بخشی از جنوب لبنان گردید. این تصرفات وجنگ عراق را می توان در راستای تحقق شعار از نیل تا فرات ارزیابی کرد که صهیونیستها با استناد به بعضی فرازهای کتاب مقدس این منطقه را ملک شخصی یهودیان دانسته اند.
اما باید هوشیار باشیم که این شعار مقدمه ای برای تصرف تمام جهان است.
البته در میان یهودیان هستند منصفانی که با صهیونیسم مخالفند مثل بسیاری از هموطنان کلیمی خودمان که قربانی توطئه های صهیونیسم بین الملل هستند یا گروههای ضد صهیونیسم. ( باید توجه کنیم بعضی مواضع ضد صهیونیستی هم برای خام کردن مخاطب بی اطلاع است ؛ باید اعمال افراد ملاک قضاوت باشد).