یهودیان در تلاش برای کسب مشروعیت و وجاهت و در عین حال دشمنی با عرب و اسلام متوسل به ابزار نمایشی و تاتر نیز شده اند و در تهیه نمایشنامه و ارائه نمایش های گوناگون پیش رفته اند.
در انگلستان قدیمی ترین نمایشخانه ها توسط یهودیان تاسیس شده، چنانکه لرد"لوگرید" یهودی صاحب قدیمی ترین تئاترها و مالک شرکت "بیرمان ساند لیمیتد" می باشد.تئاتر "دوری لین" "پولاید یوم" "ویکتوریا پالاس" "آیول لو" "ذی لیریک" "ذی کلوپ" "پرنس" "ذی لندن کنسرسیوم" "ذی لندن هپی" و "وارم" در ملکیت یهودیان می باشند.
نویسنده مشهور انگلیسی "شکسپیر" که در داستان "تاجر و نیزی" انسان یهودی را به صورت یک انسان کثیف و طماع و حیله گر نشان داده است از این بابت مورد غضب صهیونیست ها واقع شده و حتی در انگلستان هیچ کلوپی حاضر نیست نمایشنامه شکسپیر را به روی صحنه بیاورد،زیرا نمایش و نمایشنامه ای که محتوای ضد صهیونیستی داشته باشد، مشکلات اجتماعی و اقتصادی فراوان به همراه خواهد داشت.
صحنه تئاتر از انجا که محیطی بسته و اختصاصی است، صحنه دشمنی و خباثت عمیق صهیونیزم گردیده و بسیلری از مسائل را که نمی توان در سطح عمومی انتشار داد، طرح آن در محوطه دربسته تئاتر کاملاً امکان پذیر است.
یکی از نمایشنامه های پرمشتری که چندین ماه متوالی صحنه های تئاتر را به خود اختصاص داده بود، نمایشنامه ای است به نام "چندش" که در سال 1981 در لندن به روی صحنه آمد.این سلسله نمایش پیرامون یک بازرگان عرب به نام "محمد الویی" است که در حقیقت نام آن کنایه ای است از پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و فامیل "عربی" آن نیز اشاره است به قومیت عرب، و در واقع نام انتخاب شده سمبولیک است.این بازرگان ثروتمند و بسیار پولدار عرب گزارش به انگلستان می افتد و چشمش به دختران انگلیسی می افتد و به فکر بهره برداری از این آب گل آلود می افتد، نامبرده دارای شهوتی تمام نشدنی و حرصی نامحدود است و اموالش را در راه خریداری دختران انگلیسی خرج می کند و به اندازه ای در این راه افراط می کند که سرانجام همه پول هایش تمام می شود و جیبش خالی می گردد و در خیابانهای لندن تبدیل به یک " گدا" می شود که حتی یک درهم هم در جیبش و حسابش ندارد، که فیلم جنبه های فکاهی و توهین به اعراب و مسلمانان را دارد.از سوی دیگر شرکت های مشابه صهیونیستی در دیگر شهرها و دیگر کشورها با به نمایش گذاردن این نمایشنامه در شهرها و کشورهای گوناگون دیگر موجبات تشویق کارگردانان اصلی چنین نمایشنامه هایی می شوند.
نمایشنامه دیگری که نشانگر خبث باطن یهودیان می باشد، نمایشنامه "شیر" است، در این نمایشنامه سرانجام بازیکنان مرد و بازیکنان زن در صحنه تئاتر به صورت عریان ظاهر می شوند و باصطلاح اغاب ممنوعه و مسائل مخفیه را به روی پرده نمایش می دهند.این نمایشنامه با تمهیدات دیگر صهیونیست ها از لندن فراتر رفته به منظور اشاعه اباحی گری و فحشاء در پاریس و نیویورک و هامبورگ و استهکلم و دیگر شهرهای بزرگ و بی در و پیکر عالم به نمایش در آمده است.
شرح جنایات صهیونیست ها در صحنه های تئاتر آنچنان گسترده است که آغاز و انجامی برای آن متصور نیست ، این شیطنت در همه کشورها و پایتخت ها و جود دارد و در همه جا میدان برای شیطنت صهیونیزم باز است.