با اینکه یهودیان زیادی در هلند و پرتغال سکونت داشتند و در شرکت های تجاری و دریایی نیز کار می کردند، معذلک تا اوایل قرن 19 هیچ طائفه ای به نام یهودی وارد جنوب آفریقا نشد و این بدین علت بود که ارباب کلیسا و حکومت پرتغال و هلند دوست نداشتند که یهودیان قبل از مسیحیان وارد این سرزمین بشوند، البته طوائفی از یهود در زی مسیحیت از همان آغاز وارد جنوب آفریقا شده بودند و پیوسته یهودی بودن خود را مخفی می داشتند.
اولین مهاجران یهودی با کمک و ارشاد کنیسه بریتانیا بعد از کشف معادن الماس در "کمبریل" وارد این منطقه شدند و باشرکت های انگلیسی زبان مشغول کار شدند و مقدمات را برای مهاجرت دیگران فراهم ساختند به سال 1867 میلادی. بعد از سال 1881 و گرفتاری یهودیان در روسیه، همزمان با مهاجرت یک میلیون یهودی به خاک آمریکا، کانادا و آمریکای لاتین گروهی از یهودیان نیز روانه جنوب آفریقا شدند و مجموع یهودیان جنوب آفریقا به سال 1910 میلادی به حدود 000/40 نفر رسید که اینان در شهرهای کمبرلی، اودشون، دربان، ژوهانسبورگ، پرتوریا، پلومفو نتاین، جرمانستون و دیگر شهرها ساکن شدند.
یهودیان روسیه غالباً از طبقات محروم و بدون سرمایه بودند که که در عوض بسیار سختکوش و متعصب و مذهبی می بودند کار تعلیم و تربیت و کارهای تبلیغاتی و مذهبی بیشتر در دست مهاجران روسی می بود.
در آغاز مهاجرت این مهاجران، یهودیان بیشتر رجال تجارت و اقتصاد به شمار می آمدند و در کارهای سیاسی و موضع گیری های دولتی شرکت نمی کردند،لیکن بعد از صدور قرارداد بالفور و تبلیغات گسترده در اشاعه اندیشه های صهیونیستی، این مهاجران یهودی نیز به تدریج هر کدام تبدیل به یک صهیونیزم طرفدار اسراییل گردیدند.