قرآن می فرماید: وَقَالَتِ الْیَهُودُ عُزَیْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِیحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِکَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ یُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ[1]؛ یهودیان گفتند: عزیر پسر خداست و نصارا گفتند: مسیح پسر خداست. این سخن آنان است که بر زبان می آورند؛ سخنی است بی پایه و عاری از حقیقت که به سخن کافران بت پرستی می ماند که پیش از ایشان بودند. خدا آنان را بکشد! تا کی از حق بازداشته و به سوی باطل کشانده می شوند.»
بخاری در تاریخ خود از ابوسعید خدری روایت کرده که در جنگ احد، رسول خدا(ص) پیشانیش مجروح شد و دندانهای رباعی حضرت شکست، برخاست و دستهایش را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: غضب خدا وقتی بر یهود شدت گرفت که گفتند: عزیر پسر خداست، و وقتی بر نصارا شدید شد که گفتند: مسیح پسر خداست، و در این امت بر افرادی شدّت می گیرد که خون مرا بریزند و مرا با رفتارشان در مورد عترتم آزرده سازند.[2]
****
[1].توبه/ 30.
[2].جلال الدین سیوطی، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، 1404ق، ج3، ص230.