پیامبر پرستی

قرآن کریم در آیه 30سوره توبه، اندیشه شرک آلود یهود و نصارا را مورد توجه قرارداده و می فرماید: «وَقَالَتِ الْیَهُودُ عُزَیْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِیحُ ابْنُ اللَّهِ ?؛ یهود گفتند: عزیر پسر خداست و نصاری گفتند: مسیح پسر خداست.»
«عزیر» نام همان شخصی است که یهود او را به زبان عبری «عِزرا[1]» می خوانند و در نقل از زبان عبری به عربی این تغییر صورت گرفته است.
پس از آنکه «بُخْتُ نُصَّر[2]» پادشاه بابِل کشور یهود را تصرف کرد، معبد را ویران نمود و کتابهای یهود را سوزاند و بسیاری را کشت و عده زیادی را به بابل برد. یهودیان نزدیک به یک قرن در بابل در تبعید بودند تا آن که بابِل به دست کوروش کبیر پادشاه ایران فتح شد و «عِزرا» نزد وی رفته و برای یهودیان شفاعت کرد، کوروش که برای عزرا احترام قائل بود شفاعت او را پذیرفت و اجازه داد یهود به کشور خود بازگردند و تورات را که نسخه های آن بکلی از بین رفته بود دوباره بنویسند.
عزرا در حدود سال 457 قبل از میلاد مسیح مجموعه ای را به رشته تحریر درآورد و به نام تورات در میان یهود منتشر ساخت اگر چه همین مجموعه نیز در زمان «انتیوکوس» پادشاه سوریه و فاتح بلاد یهود، در حدود سال 161 قبل از میلاد مجدّداً بکلی از بین رفت. به هر حال یهودیان بخاطر آن که «عزرا» دین یهود را تجدید نمود و زمینه بازگشت یهودیان به سرزمینشان را فراهم ساخت و تورات را بازنویسی کرد، تعظیم و احترام می نمایند و او را پسر خدا نامیدند.[3]
این موضوع سبب شد گروهی از یهود لقب «ابن الله» را برای عزیر انتخاب کنند، هرچند از بعضی از روایات[4] استفاده می شود که آنها این لقب را به عنوان احترام به «عزیر» اطلاق می کردند، ولی در همان روایت می خوانیم: هنگامی که پیامبر از آنها پرسید: شما اگر «عزیر» را به خاطر خدمات بزرگش احترام می کنید و به این لقب می خوانید پس چرا این لقب را بر موسی(ع) که بسیار بیشتر از «عزیر» به شما خدمت کرده است، نمی گذارید؟ آنها از پاسخ فرو ماندند و جوابی برای این سؤال نداشتند.[5]
******
[1]. Ezra.
[2]. این نام در اصل بابلی، با تلفظ «نبو کودوری اوصَّر Nabu-kudurri-ussur متشکل از سه بخش «نبو: الهه حکمت بابلی»، «کودورو: جانشین یامرز» و «اوصّر: حمایت کن» است. (دائره المعارف قرآن کریم، ج5، ص345). مطالب مربوط به حمله بخت نُصَّر به بلاد یهودی، در عهد عتیق، کتابهای دوم پادشاهان، تواریخ ایام، عزرا، نَحَمیا و اِستر آمده است.(قاموس کتاب مقدس، ص871) در کتاب مقدس از بخت نُصَّر با عنوان «نبوکد نصّر» یاد شده است.
[3]. المیزان فی تفسیر القرآن، ج9، ص243.
[4]. تفسیر نورالثقلین، ج2، ص205.
[5]. تفسیر نمونه، ج7، ص362.