اگر قرار باشد یهودی بدنام و آواره و ترسو و بزهکار و بد سابقه شریک خون عیسی و قاتل پیامبران ، خودش را به عنوان یک قوم و یک نژاد صاحب مملکت و سرزمین معرفی کند و در یک سرزمین ساکن بشود و همنشین و همسایه قوم وقبیله و مردم و ملیت ها بشود ، لازم است قبل از هر چیز قیافه کریه خود را آرایش دهد و سابقه زشت خود را پاک کند و وسائل نفوذ و تعدی را فراهم سازد، بنابراین در راه تاسیس و تشکیل یک دولت یهودی، صهیونیست ها در صدد یافتن راه حل برای این مشکل برآمدند، چنانکه در سال 1896 میلادی در کنفرانسی که در شهر پراگ برگزار شد خاخام یهودی " راشورن " گفت: (در حالیکه تسلط بر طلا قدرت اول ما از از طریق سلطه بر جهان می باشد ، دومین وسیله ما باید تسلط بر مطبئعات جهانی باشد" واین درست همان کلامی است که 30 سال بعد در اولین کنفرانس جامعه جهانی صهیونیزم جهانی که در شهر بال سوئیس برگزار شد توسط " تئودورهرتزل" گفته شد،وی گفت: (ما هنگامی موفق به تشکیل دولت اسرائیل خواهیم شد که به وسائل اعلام جهانی و مطبوعات عالم تسلط داشته باشیم" و این کلام هرتزل نیز عمل به مفاد دستورالعملی است که در کتابی به نام پروتکل های یهودی آمده است که در بخش 12 می گوید: (لازم است که مطبوعات عالم تحت نفوذ ما باشد و نیز لازم است دشمنان ما راهی به سوی مطبوعات جهانی نداشته باشند، تا نتوانند آراء و نظرات خود را بیان کنند و ضرورت دارد روزنامه ها و مطبوعات مربوط به مخالفان در هر قوم و ملتی مورد تایید ما باشد تا در مواقع مناسب امکان ایجاد شورش و بلوا و فتنه و آشوب را داشته باشیم.)
در همین بخش که که به عنوان دستورهای سری و امنیتی بوده است می گوید: (لازم است یهودیان که در همه جا پراکنده هستند بانک اطلاعاتی داشته باشند و سوء پیشینه هر کسی را داشته باشند تا اگر با کسانی راه خصومت پیش گرفتند این اطلاعات را در جرائد منتشر کنند و دشمنان خود را مجبور به سکوت نمایند.)

در همین بخش می گوید :( فایده تسلط بر مطبوعات جهانی این است که اخبار واقعه جهان قبل از هر کسی به دست یهود خواهد رسید و ما می توانیم وقایع مورد نظر را تایید و وقایع مخالف خود را زیر نظر داشته باشیم.)
بنابراین از آغاز باز شدن راه های توسعه و نفوذ بر روی صهیونیست ها ، تلاشی برای تسلط بر خبرگزاری ها و منابع خبری و مطبوعات عالم توسط یهودیان آغاز شد و ایادی صهیونیزم در اروپا ، روسیه، آسیا و آمریکا شروع به کار نمودند، اهداف آنان نیز معین و مشخص بود، وآن این بود که یک صورت انسانی و فرهنگی و اصیل وباستانی به قوم یهود داده شود، برای آنان حق بازگشت به سرزمین موعود مطرح گردد و انتشار یابد، وجود آنان موجب پیشرفت و ترقی و توسعه فنی و اقتصادی به حساب آید ، چهره ای زشت و کریه و جاه طلب و مستبد برای اعراب تصویر گردد، و در نهایت چهره حق به جانب یهودیان داده شود.
تلاش یهودیان در دهه اول تا چهارم قرن بیستم تاثیر چشمگیری بر آراء و عقاید مردم نداشت و ملت ها همچنان نسبت به قوم یهود بدبین بوده جنایت آنان را همواره در نظر داشتند، لیکن همزمان با اوج گرفتن جنگ جهانی دوم و یهودی کشی های هیتلر ، در عین گرفتاری های سخت برای ملت یهود ، فرصت هایی نیز برای تبلیغات صهیونیستی پدید آمد و حضور یهودیان در امر مطبوعات و حضور آنان در کشورهای گوناگون و مناطق مختلف ، توام با همکاری و هماهنگی کشورهای در حال جنگ با آلمان نازی، موقعیت مناسبی برای مطرح شدن قوم یهود به وجود آمد.
در این دوره، وسائل اعلامی و مطبوعاتی در همه جا مملو از تصاویر غم انگیز از مناظر و حشتناک جنگ و راندن یهودیان به سوی کوره های آدم سوزی و اسارت آنان در زندان های نازی و اعدام های دسته جمعی آنان بود که در صفحات روزنامه ها و جراید منتشر شد و انبوه جمعیت های اروپایی و آمریکایی در جریان مصائب و گرفتاری های آنان قرار گرفتند و نوعی احساسات مثبت و عاطفی نسبت به یهودیان پدیدار شد.
دست های مخفی و آشکار صهیونیستی و داستان های فراوانی نیز پیرامون " مصائب هلوکوست" یا مصیبت های جگرسوز ایام هیتلری، به رشته تحریر در آوردند و صندوق های بین المللی را برای کسب نفقات و کمکهای انسانی از دولت های مختلف و ثروتمندان پدید آوردند، تا از یک سو اموالی برای مقاصد خود کسب کنند و از سوی دیگر عواطف جوامع بشری را نسبت به یهود جلب کرده، مقدمات مهاجرت آنان به سرزمین فلسطین و رهائی ایشان از دشواری های آوارگی ، و بالاخره تشکیل یک حکومت مستقل را فراهم نمایند.
بنابراین حمله هیتلر به یهودیان هرچند خسارات فراوانی به آنان وارد ساخت ، لیکن در عین حال نتایج مهمی نیز برای یهودیان به وجود آورد و موجب عطف توجه اروپائیان و آمریکائیان به قوم یهود گردید و از دهه 1950 به بعد این تغییرات در اجتماعات بشری روی داد:پیدایش حالت ترحم به یهود به جای احساس نفرت و انزجار از ایشان.
مورد قبول واقع شدن اسکان یهودیان در سرزمین فلسطین به عنوان سرزمین موعود و حق مشروع.
ایجاد روح همکاری و تعاون با یهود احساس بی تفاوتی نسبت به ملت فلسطین و تنفر از اعراب ... که در واقع این احساسات مثبت به یهود نتیجه نهایی عطف توجه استعمارگران اروپایی و امریکایی به شبکه صهیونیستی به عنوان اهرمی برای پیشبرد مقاصد آنان بود، چرا که: الناس علی دین ملوکهم، هر عیب که سلطان بپسندد هنر است.